Orhan Gazi

Osmanlı Padişahı Orhan Gazi

Orhan Gazi, Osmanlı Devletinin ikinci padişahıydı. Osman Gazi'nin ve Mal Hatun'un oğlu olarak 1281 yılında doğdu. Babasının 1326 yılında ölmesinden sonra Osmanlı Beyliğinin yöneticisi oldu. 1346 yılında Batı'daki Bizans İmparatoru 6. Yoannis Kantakuzinos'un kızlarından Teodora ile evlendi. Daha sonra ismini Nilüfer olarak değiştirecek Yarhisar bölgesindeki Bizans Tekfur'unun kızı Holofira, Bizansın Bilecik tekfuruyla evlendirilirken, düğün basılıp Bizans Tekfurunun kızı Holofira Osmanlı tarafından görevlendirilen kişiler tarafından kaçırıldı ve Orhan Gazi ile evlendirildi. Holofira daha sonra Müslüman oldu ve ismini Nilüfer Hatun olarak değiştirdi. Nilüfer Hatun aynı zamanda Osmanlı Devletinin sonraki padişahı olan Murad Hüdevendigar doğdı.

Orhan Gazi, savaş sırasında askerlerin arasında ve ordunun bizzat başında bulunmuştur. Ordusunu yönettiği fetihlerin en büyüğü Bursa'nın fethidir. Önce Bursa'ya bağlı Orhaneli kasabası alındı. Ardından Bursa kuşatıldı ve erzak yolları kesildi. Bir süre sonra Bursa şehri teslim oldu ve 1326 yılında Osmanlı askerleri tarafından ele geçirilmiştir. Bu olaydan sonra Osmanlı devlet merkezi Bilecek'ten Bursa'ya taşındı.

1328 yılında Yaya isminde bir ordu kuran Orhan Gazi, küçük yaştan beri savaşlarda bulundu ve savaşları yönetti. Emrindeki komutanlar Kocaeli Bölgesinde Aydos'da, Kandıra'da ve Semendire'de kaleler alarak Marmara'ya ve kuzeye doğru genişlemeyi sürdürdü. Ardından İznik'i kuşmatmak için ordu topladı

Kalelerin ve Bursa'nın alınmasından sonra Bizans başkenti olan Konstantinapolis'e iyice yaklaşan Osmanlı Devleti, Bizans'a karşı büyük bir baskı kuruyordu. Bizans İmparatoru 3. Andronikos Osmanlı'nın ilerleyişini durdurmak ve kaybedilen kaleleri geri almak için bir ordu hazırladı. Andronikos'un asıl hedefi ise İznik'i kurtarmaktı. Bizans ordusunun hazırlandığının haberini alan Orhan Gazi, İznik'e küçük bir grup asker koydu ve ordusu ile hazırlık yapan Bizans kuvvetlerine saldırı yapmak amacıyla İstanbul'a doğru yola çıktı. Ordular Palekanon mevkinde karşılaştı. Türkler tarafından Maltepe denilecek bölgede Palekanon Savaşı diye bilinen savaş gerçekleşti. 1329 yılında yapılan savaşın galibi Osmanlı Devleti oldu. Savaştan sonra Osmanlı Ordusu, İznik'e geri dönerek kuşmatmayı devam ettirdi.

İznik Kalesinin yöneticisi, Bizans güçlerinin artık kendisini kurtaramayacağını ve kuşatmanın Osmanlı lehine sonuçlanacağını anlayıp Osmanlı'ya bazı şartlar altında teslim olacağını söyledi. Orhan Gazi, Hristiyan bir şehir olan İznik'i şehir yöneticisinin sunduğu şartlar altında, şehir halkına iyi davranacağına ve hoşgörülü olacağına söz vererek 1330 yılında şehri teslim almıştır. Şehri aldıktan 1 yıl sonra Göynük, Mudurnu ve Taraklı şehirlerinin yönetimini almıştır. 1333 yılında ise Gemlik'i aldı. Ardından gele yıllarda İznik çevresindeki kasabaları alarak İznik'in ticari konumunu kullanarak ticari anlamda şehrin gelişmesini sağlamıştır.

1342 senesinde Marmara çevresindeki Rum kalelerini alarak Karesioğulları Beyliği ile komşu oldu. Daha sonra bu beylik içerisindeki siyasi bozukluktan faydalanarak Karesioğulları topraklarını kendine bağladı. Beyliğin önemli komutanları Osmanlı Devletine bağlılığını gösterdi. Ardından Karesioğulları gemileri Osmanlı'ya bağlandı. Bu sayede Marmara'da daha rahat hareket edebilen Osmanlı Marmaradaki adaları, Üsküdar'ı ve en sonunda 1352 yılında Kadıköy'ü feth etti. 1353 senesinde ise Gerede Beyliğini kendisine bağladı. Ardından Ankara ele geçirildi. Orhan Gazi, babası Osman Gazi'den 16 bin kilometre kare olarak aldığı Osmanlı topraklarını ondan sonra tahta geçecek olan oğlu Murad Hüdavendigar'a 95 bin kilometre kare olarak bıraktı.

Orhan Gazi Osmanlıdın düzenli bir yönetim sistemi olmasını istiyordu. Bundan dolayı teşkilatlanmaya önem verdi. Alaaddin Paşa ve Şeyh Edebali'nin akrabası Kara Halil Paşa'ya teşkilatlanmanın kurulması için görevler verdi. Devletin teşkilatlanması adına önem verdiği konular arasında para basımı, ordunun düzeni ve kıyafet birliği idi. Bu sırada ilk osmanlı parası olan 1326 Orhan Gazi parası basıldı. Bunları gerçekleştirip yeni feth edilen yerlere yönetimsel ve hukuksal işler için kadı adı verilen görevlileri atadı. Askeri görevlendirmeler için subaşı denen askeri görevlileri atadı.

Orhan Gazi, ardında yeni kurulmuş ama hızlı büyümüş teşkilatlanması başlamış Osmanlı Devleti'ni 1362 Mart'ında Bursa'da ölerek oğlu Murad Hüdavendigar'a bırakmıştır.

Altın Boğa Kararları 1356

Kutsal Roma İmparatorlğu 1356 Altın Boğa Kararları 

1356 Altın Boğa

Altın Boğa Kararları, Kutsal Roma İmparatoru 4.Charles tarafından 1356'da ilan edilen yasadır. İmparatorluktaki seçimler ve siyasi işlerdeki papa otoritesini ve etkisini azaltarak yok etmek ve İmparatorluk seçmenlerinin öneminin bilinmesini sağlamak için hazırlanmıştır. İsmi, diğer "Altın Boğa"lar gibi altın bir mühürle imzalanmasından almaktadır.

Roma İmparatoru olarak taç giydikten sonra 1355 Tarihinde Almanya’ya dönen 4. Charles, İmparatorluk prensleri ile Nürnberg’de yapılan görüşmelerle bir araya geldi. Kararnamedeki 8 bölüm, 25 Aralık 1356'da Metz'teki prensler ile daha fazla müzakere edildikten sonra eklenmiştir.

Kararname İçeriği ve Sonuçları

1356 Altın Boğa kararlarının amacı, İmparatorluk seçimlerini yedi seçmenin ellerine sıkıca yerleştirmek ve çoğunluk tarafından seçilmesini sağlamaktı. Orta çağ'daki mevcut durumda yeni bir İmparator adayı seçimi için oy birliği ve Papalığın onayı gerekiyordu ancak anlaşmazlık olmadan da başarılı bir seçim yapılmalıydı. Seçim konseyi üç tane din adamı ve dört tane prensden oluştuğu belliydi. Ama bu yedi kişinin arasında Saksonya bölgesinin oyunun kim tarafından kullanılacağı olduğu belli değildi. Bu nedenle, Saksonya Bölgesinin oyu, Sakson hanedanının Wittenberg koluna verildi. 4. Charles'ın kendisinin kral olduğu Bohemya'nın özel durumu açıkça kabul edildi. Buna ek olarak, 4. Charles seçmenlerin veraset sistemini primogeniture olarak düzenledi. Bu sistem ile seçmen prenslerin topraklarına sahipliği zorunlu hale getirilmiş ve bu bölgelerin miras yoluyla asla bölünmemesi gerektiğine hükmetmiştir.

İmparatorluk seçmenlerinin çoğunluğu tarafından seçilen adayın daha sonra oy birliğiyle seçildiği ve kraliyet haklarını derhal kullanma hakkına sahip olduğu kabul edildi. Böylece Papa'nın rakip adayları inceleme ve seçimleri onaylama hakkı göz ardı edildi. Ayrıca, Saksonya düklüğünün sahipliği ve Palatine sayısı hakkında bazı düzenlemelerde yapıldı.

Son olarak şeçmen prenslere ve prensliklere ek imtiyazlar verildi. İhanet ve komplo suçları hakkında düzenlemeler yapıldı. Ayrıca küçük şehirlerin özerklik istekleri bastırıldı. Kararlar Orta Çağ Avrupasındaki Alman orta sınıflarının geleceği için ciddi ve uzun süren sonuçlar doğmuştur. Kâğıt üzerinde bu ayrıcalıklar yedi seçmenle sınırlıydı ama gerçekte tüm prensler hızla onları benimsemiştir.

4. Margarita d'Harcourt

Remiremont Manastırı Başrahibe Prenses 4. Margarita d'Harcourt

Bir Rahibe

Prenses 4. Margarita d'Harcourt ya da resmi ismiyle Marguerite IV d'Haraucourt, 1544-1568 yılları arasında Remiremont Manastırının yöneticisi ve başrahibesiydi. 1520'de kendinden önceki Remiremont başrahibi Madeleine Choiseul'un istifasından sonra kendisinden sonraki yöneticinin 4. Margarita d'Harcourt olmasını istedi ve onu göreve getirmeye çalıştı. Ancak 4. Margarita 8 yıl boyunca Madame de Neufchâtel ile güç mücadelesine girdi ve 1528'de yöneticilikten çekilmek zorunda kaldı. Madame de Neufchâtel 1544'de öldü ve Remiremont Başrahipliğine 4. Margarita d'Harcourt geldi ve 42. Remiremont Manastırı yöneticisi oldu.

4. Margarita d'Haraucourt, ayrıca d'Ubex soyadıyla da tanınıyordu çünkü ailesi, 1543'te hiç çocuğu olmayan Nicolas du Châtelet'in karısı olan Elisabeth d'Haraucourt tarafından miras alınan Ubexy kalesine sahipti.

Remiremont Manastırı Başrahibi olduğu dönemde Remiremont, 1566 yılında Lorraine Dükalığının egemenliğine boyun eğmek zorunda kaldı. 1568 yılında ölene kadar Remiremont'u yönetti.

Osman Gazi

Osman Gazi

Osmanlı Devleti Kurucusu Osman Gazi

Osman, 1258 yılında Söğüt'de Ertuğrul Gazi'nin en küçük oğlu olarak doğdu. 24 yaşında babası Ertuğrul'un yerine geçerek Osmanlı Devleti'nin Türkmen kurucusu olmuştur.

Osman Gazi başa geldiğinde devlet, Kastamonu bölgesindeki Çobanoğullarına ve Kütahya bölgesindeki Germiyanoğullarına bağlıydı. Üstlerinde ise Selçuklu Sultanı bulunmaktaydı. 1280 yılında Selçuklu Veziri Ömer Abdülaziz'in kızı ile evlendi. 1280 yılında ise Şeyh Edebali'nin kızı ile evlenip tanınırlığını ve gücünü arttırdı. Babasından sonra aşiret beyi olarak görevlendirildikten 3 yıl sonra Söğüt ve çevresi Selçuklu Sultanı 2. Giyaseddin Mesud'un emri ile Uçbeyi Osman Bey'in kontrolüne geçmişti. 1288-1291 tarihlerinde Karacahisar'ı feth etti ve kendi adına hutbe okutarak yarı bağımsız bir devlet haline geldi.

Osman Gazi, Bizans sınırındaki kasabaları feth etmeye başladı. Bizans bunun üzerine Osman Bey'in üzerine askeri bir birlik göndermiş ancak Osman Bey karşı saldırıya geçerek bölgedeki Yarhisar ve Bilecik şehirlerini fethetmiştir. 1299 yılında beylik merkezini Bilecik'e taşımış ve Yarhisar Tekfurunun kızı ile oğlu Orhan'ı evlendirmiştir. Merkezin Bilecik'e taşınması ve Osman Bey'in bağımsız hareket etmesi Osmanlı Devletinin kuruluşu olarak kabul edildi. 1300 yılında Sultan 3. Alaaddin Keykubad saltanat alameti olan bir sancak ve ferman göndermesi ile bağımsızlığı resmiyet kazandı. 1301 yılında Bursa içlerinde Yenişehir kasabasını kurdu. Saltanatının merkezini buraya taşıdı. Kardeşi Gündüz'e Eskişehir'i, oğlu Orhan'a Sultanönü'nü, savaşlarda ona yardım eden Tuğrul Alp'e İnegöl'ü ve Şeyh Edebali'ye Bilecik'i verdi.

1308 yulunda İlhanlı Sultanı Ahmet Gazan, Selçuklıları yıktığında Osmanlı Devleti tamamen bağımsız bir devlet haline geldi. 1320 yılından sonra devlet yönetiminden çekilen Osman Gazi, 1324 yılında Osmanlı Beyliğini oğlu Orhan'a devretti. Aynı yıl kendisi öldü. Vasiyetinde Bursa'nın feth edilmesini ve mezarının oraya yapılmasını istedi. 1326 yılında oğlu Orhan, Bursa'yı feth etti ve mezarı Söğüt'ten alıp Bursa'daki Gümüş Kümbet'e taşındı. En bilinen oğulları Orhan ve Alaaddin'dir. Öldüğünde beylik sınırları Bilecik, Eskişehir, Akyazı, Hendek, Kütahya ve İnegöl'ü kapsıyordu.

Osman Gazi dönemi Osmanlı Beyliği Haritası

Bağlantılar

• Osmanlı Padişahları Listesi (Kronolojik)

Kaisheim Başrahipleri Listesi

Kaisheim Manastırı

Kaisheim Manastırı Başrahipleri Listesi

Başrahipler özellikle 1135-1327 ve 1656-1802 tarihleri arasındaki bağımsız dönemde güç
sahibiydiler ve Svabya Kardinalliğinde sandalyeleri vardı. Başrahipler Kaisheim Manastırının yöneticileridir.

Kaisheim Başrahiplerinin Kronolojik Listesi

• Udalrich 1133-1155
• 1. Konrad 1155-1165
• Diethelm 1165-1174
• Albert 1174-1194
• Ebbo 1194-1210
• 2. Konrad 1210-1228
• 1. Heinrich 1228-1239
• Richard 1239-1251
• Wolvich 1251-1262
• 2. Heinrich 1262-1266
• Trutwin 1266-1287
• 3. Heinrich 1287-1302
• 1. Johann Chonold 1302-1320
• 1. Ulrich Zoller 1320-1339
• 2. Ulrich Nubling 1339-1360
• 2. Johann Zauer 1360-1379
• 3. Johann III Molitor 1379-1400
• 4. Johann IV Scherb 1400-1422
• Kraft von Hochstadt 1422-1427
• Leonhard Weinmayer 1427-1440
• Nikolaus Kolb 1440-1458
• 1. Georg 1458-1479
• 5. Johann Vister 1479-1490
• 2. Georg Kastner 1490-1509
• 3. Konrad Reutter 1509-1540
• 6. Johann Zauer 1540-1575
• 3. Ulrich 1575-1586
• 3. Georg 1586-1589
• Domenicus 1589-1594
• Sebastian 1594-1608
• 7. Johann 1608-1626
• Jakob 1626-1637
• 4. Georg 1637-1667
• Benedikt 1667-1674
• Hieronymus 1675-1681
• Elias 1681-1696
• Judas Thaddäus 1696-1698
• Roger von Röltz 1698-1739
• 1. Cölestin Meermols 1739-1771
• 2. Cölestin Angelsbrucker 1771-1783
• Franz Xaver Müller 1783-1803

Kaisheim Manastırı

Kaisheim Manastırı

Kaisheim İmparatorluk Manastırı

Kaisheim Manastırı, 1135-1802 tarihleri arasında Kutsal Roma İmparatorluğu içindeki 40'dan fazla özgür manastırdan birisiydi. Günümüzde Almanya'nın Bavyera Eyaleti sınırları içinde yer almakta. 1135-1327 ve 1656-1802 yılları arasında neredeyse bağımsız bir devletti ve belirli tarihlerde asker bulundurdu. Manastırı yöneten Başrahipler güç sahibiydi ve özellikle Svabya Kardinalliği üzerinde etkiliydi. Başrahip Svabya Kardinalliğinde yetki sahibiydi.

Manastır Tarihi

1802'deki sekülerleşmeye kadar Kaisheim Manastırı 140 kilometre kare alanda 10.000 vatandaşı ile yaşamaktaydı. Kaisheim Lechsgemünd Kontu 2. Henry tarafından 21 Eylül 1135 tarihinde kuruldu. 1183 yılında Augsburg Roma Katolik Piskoposu desteği ile ilk kilise inşa edildi. Bu kilise 1286'deki bir yangına kadar kullanıldı.

Resmi belgelere göre Kaisheim Manastırın dokunulmazlığını ve din dışı güçlerden bağımsızlığını güvence altına aldınmıştı. Ancak 1327'de Manastırı kuran Lechsgemünd Kontluğunun yok olmasından sonra Kaisheim bölgeyi isteyen Graisbach Kontluğuna ve Wittelsbach'lere geçti. 1346'da Manastır, İmparator IV. Charles’tan, resmi belgelerde yer alan haklarının bir onayını almayı başarmış ve İmparatorluk Manastırı ilan edilmişti. Ama Wittelsbach Hanesi buna rağmen Kaishem'i bağımsızlığını onaylamadı ve kendi toprağı olarak kullandı.

1505 yılında, Kaisheim üzerindeki toprak hakları da dahil olmak üzere Graisbach Kontluğunun hakları yeni kurulan Pfalz-Neuburg Düklüğüne geçti. Refom hareketleri sırasında Neuburg Dükü Otto Henry'nin Protestanlığa geçmesi Kaisheim'in geleceği hakkında endişe yarattı. Ancak endişeler kısa süre içerisinde geçti.

1656 yılına geldiğimizde, 5. George Müller'in isteği üzerine Pfalz-Neuburg Dükü Philip Kaisheim Manastırının bağımsızlığına ve İmparatorluk Manastırı ünvanına saygı gösterileceği söyledi. Bununla birlikte Manastıra İmparatorluk için asker yetiştirme ve bulundurma zorunluluğu getirildi. Manastır 80 kadar erkeği eğitip asker olarak bulundurdu.

1802'de manastır, Bavyera tarafından sekülerleştirildi ve varlıkları Bavyera Devleti tarafından elden geçirildi. Kasiheim mülkleri ilk başta askeri amaçlar için kullanıldı, daha sonra yerlerinden edilmiş Bavyeralı Fransızlar için kalacak yer olarak kullanıldı. 1816'dan sonra ise binalar hapishane olarak kullanıldı.

Kaisheim Manastırı Haritası

Kaisheim Haritası - OpenStreetMap.com

Bağlantılar

• Kaisheim Başrahipleri Listesi (Kronolojik)

Adarga Kalkanı

Sert Deriden Yapılmış Kalkan Adarga

Süslemeli Adarga Kalkan

Adarga, Kuzey Afrikalılar tarafından sertleştirilmiş deriden yapılan bir kalkan türüdür. Kelimenin kökeni Arapça kalkan anlamına gelen "Al-Daraqa"dan gelmektedir. Genellikle kalp, iki oval ya da elips şekilde yapılmaktaydı.

Genellikle hafif süvariler tarafından tek elle tutularak kullanılırdı. 14. ve 15. yüzyıllarda kullanımı yaygınlaştı. 19. yüzyıla kadar kullanılmaya devam edildi. İber yarım adasında Hristiyan süvariler tarafından da kullanılmıştır.

Adarga Kullanan Asker

Shield Boss - Kalkan Patronu

Shield Boss - Kalkan Patronu

Shield Boss

Shield Boss, (Kalkan Boss'u - Kalkan Patronu - Umbo - Kalkan Kabini) genellikle tahta kalkanların ortasına bulunan, metalden yapılmış, dışbükey, yuvarlak, kalkanın merkezindeki parçadır.

Yuvarlak Viking kalkanlarında sıklıkla kullanılırdı. Başlangıçta kalkanın ortasını güçlendirmek için yapılmıştı. Ayrıca kalkanın bütünlüğünü koruyan bir parçaydı.12. Yüzyılın sonlarında Üçgenimsi Heater-Shaped kalkanlar daha çok kullanılmaya başlandığında Enarmes (Tutamaç) eklenerek kullanılmaya devam etmiştir. Bu tür kalkanlarda bazen sadece süs için bile kullanılmıştır.

Kalkan patronunun kalkanda kullanılmasının en önemli sebeplerinden biriside ağırlık dengesini düzenlemesidir. Kalkan patronuna sahip yuvarlak kalkanlar fiziksel sebeplerden dolayı daha kolay şekilde yönetilir.

Kalkan patronu, büyük kalkanlar için bir saldırı aracı değildir. Genel olarak patronla rakibe yumruk atmak, kalkanın kenarıyla saldırı yapmaktan daha avantajlı değildir. Ayrıca delme saldırını savuşturmak için de fayda sağlar. Kalkanın üzerinden kayan bir rakibin kılıcı, kalkan patronuna takılıp kalkan sahibine fayda sağlayabilir. Bir kalkandan çıkartılıp başka bir kalkana çıkartılabilir. Bu sayede ekonomik olarak demir tasarrufu sağlanır.

Kalkan Patronları, yekpare demirden olan küçük kalkanlar olan Bucklerler ve Antik bir kalkan türü olan Demir Parma Kalkanlarla karıştırılmamalıdır. Kalkan patronları tek başına bir kalkan olarak kullanılmaz.

Yuvarlak Tahta Kalkan ve Kalkan Patronu

Kalkan Patronunun Üretimi

Eski çağlarda kalkan patronu bronzdan yapılırdı. Orta Çağ'da ise demir ve çelik saçtan dövülerek üretilirdi. Düz metal parça dövülerek bombeleştirilir, döverek şekillendirilir ve parlatılır. Yuvarlağın etrafındaki düz kısımlara delikler açılarak tahta kalkanlara tutulabilmesi sağlanılırdı. https://colab.research.google.com/drive/1dOzpzvUchVF7OYuWdo575-Mc-ogXD0Ti#scrollTo=6_-v2YPNeXJO

2. Philip

Makedonya Kralı 2. Philip

Makedonya Kralı 2. Philip

2. Philip (2. Filip - 2. Philippos) MÖ.382-MÖ.336 yılları arasında yaşamış Makedonya Kralıdır. Birçok kişi tarafından Helen birliğini sağlayacak kişi olarak görülüyordu.

Aynı zamanda bir komutan olan 2. Philip MÖ.359-MÖ.336 yılları arasında Makedonya Kralıydı. Tahta geçip kral olduğunda ülkesini ekonomik, askeri ve siyasi alanlarda etkili bir yere getirdi, düzenli bir ordu kurdu, kuşatma silah ve araçlarını geliştirerek ülkesini askeri anlamda güçlendirdi.

Helenlerin güvenini ve sevgisini kazanan ve Helen birliğini kuracak lider olarak kabul edilen 2. Philip, Tüm Helen şehirlerini MÖ.337 yılında ulusal bir toplantıya çağırdı. Toplantıda görüşülen kararlar ile birlikte Ulusal Helen Birliği kuruldu. Sadece Sparta birliğin dışında kalmıştı. Ulusal Helen birliği hem siyasi ve hem de askeri olarak şehirlerin birliktelik köprüsünü kuruyordu. Birlik Korinthos Birliği olarak adlandırıldı. Kral 2. Philip Korinthos birliğinin Hegemon'u olarak seçildi. Bunda sonra Batı Anadolu'ya yoğunlaştı. Bölgedeki kentleri Ahameniş Hanedanlığı'nın kontrolündeki Pers İmparatorluğunun egemenliğinden kurtarmak ve Pers İmparatorluğunu bölgeden için hazırlıklara başlandı. Pers İmparatoru 3. Darius Ordusunu ve kuşatma silahlarını hazırladı ve Pers İmparatorluğuna karşı bir Doğu Seferi planladı. Ancak MÖ.336 yılında uğradığı bir suikast nedeniyle öldü. Makedonya tahtına oğlu İskender geçti. 2. Philip'in Helen Birliği ve Pers'lere karşı zafer isteğini varisi Büyük İskender gerçekleştirecekti.

Büyük İskender

Büyük İskender

Makedonya Kralı Büyük İskender

Büyük İskender, MÖ.356-MÖ.323 yılları arasında yaşamış Makedonya Kralıdır. Yunanistan’ın kuzeyindeki bir krallık olan Makedonya Krallığının varisi, Kral 2. Philip(Filip)’in oğlu olarak doğdu ve MÖ.336-MÖ.323 yılları arasında Makedonya'yı yönetti.

Makedonya Kralı ünvanının yanı sıra; Mısır Firavunu (MÖ.332), Antik İran Kralı (MÖ.330) ve Asya Kralı (MÖ.331) ünvanlarını kazandı.

İskender, MÖ.336’da babasının suikastından sonra, 20 yaşında komutanlıktan Makedonya Krallığına yükseldi. Kral olduktan sonra hakimiyet altındaki Thebes kentindeki isyan ile ilgilenmiş, isyanı kanlı bir şekilde bastırarak hakimiyetini kanıtlamıştır.

İskenderin Doğu Seferi

İskender, Babası 2. Philip'den kalan bir sorumluluk olan Batı Anadolu'daki Helen kentlerini kurtarma isteği dolayı Doğu'daki bir güç olan Pers İmparatorluğu’nu fethetmek üzere sefere çıktı. Ordusu çoğu İskender'e bağlı, güçlü ve eğitimli 40,000'e yakın atlı ve mızraklı askerden oluşuyordu. Ordusu içinde zırhlı piyadeler de bulunmaktaydı. İskender savaş sırasında birliklerini ustaca yerleştirmiş, savaş sırasında cepheye katılıp yaralanmıştır. Bu davranışı ordu içindeki bağlılığı arttırarak yeni gelecek zaferlerin yolunu hazırlamıştır.

İskender, Doğu'daki Pers güçlerine hükmetmek istiyordu ve onlara karşı bir sefere çıktı. Marmaradan Anadolu’ya ilerlerken bölgedeki Pers İmparatorluğu kuvvetlerini bozguna uğrattı. Anadolu’da Pers İmparatorluğu tarafından yönetilen Yunan kentleri İskender’i sevmiş ve desteklemişti. Bu seferlerini hızlandırdı.

O sırada Pers imparatoru 3. Darius'du. Darius barış için 2 mektup yolladı. Ancak İskender, Pers İmparatorluğu teslim olmadıkça barış yapmayacaktı. İskender Pers İmparatorluğuna seferine devam etti. Ahameniş Hanedanlığı'na son verdi. Ardından Mısır'a doğru yola çıktı. Mısırda limanları ve kaleleri aldı. Yeni şehirler inşa ettirdi. İskender Mısır'da eski firavunlar gibi bir Tanrı-Kral gibi tanındı ve Anadolu'da olduğundan daha fazla hürmet gördü. Akdeniz sonra Doğuya, bugünkü Irak ve Suriye bölgesine ilerledi. MÖ.331’de 3. Darius’un bozguna uğramış Pers Askerlerini yendi. İskender küçük ama disiplinli bir orduya büyük Pers Ordusunu yenmiş, Pers krallığının içlerineilerlemişti. Aldığı zaferlerle Pers İmparatorluğunu yıktı ve hakimiyetini ilan etti.

Pers İmparatorluğunun fethinin ardından İskender kendi imparatorluğunu Pers düzeninden ilham alarak yeniden kurdu. Doğu'ya doğru sefere devam etti. Hindistanın İndus nehrine kadar tüm toprakları hakimiyetine aldığında Büyük bir İmparator olduğunu herkes kabul ediyordu. Ancak MÖ.323’de, Babil’de bilinmeyen bir sebepten hayatını kaybetti.

Büyük İskender'in Seferleri

3. Darius

Pers Kralı 3. Darius

Pers Kralı 3. Darius

Ahameniş Hanedanlığı'nın son üyesi ve Ahameniş Pers İmparatorluğunun son hükümdarıdır. MÖ.336-MÖ.330 tarihleri arasında hüküm sürmüştür.

Büyük İskender'in babası 2. Philip, Batı Anadolu'daki Helen kentlerini Pers hakimiyetinden kurtarmak için hazırlık yapıyordu. Makedonya Kralı, Pers İmparatorluğunu yenip Helen birliğini kurmak istiyordu. Ancak 2. Philip öldüğünde tahta İskender geçti ve Darius'un Anadolu'daki ordularını yendi. Darius, iki kez İskender'e bir dostluk mektubu yolladı. İkinci mektupta savaşta İskender tarafından rehin alınan ailesini kurtarmak için büyük bir fidye teklif etti. Fırat Nehri'nin batısındaki tüm Ahameniş (Achaemenid) Pers İmparatorluğu'u ile ittifak kurmak ve dostluk karşılığında karşılığında hanedanlığın kızlarından biri ile evlilik. İskender her iki mektubu da reddetti ve Mezopotamya'ya yürüdü MÖ.330 yılında Büyük İskender ile yaptığı savaş sonrasında ailesini rehin bırakarak kaçtığı Bactria'da Bactria Satrap'ı tarafından öldürülmüştür.

Ahameniş Hanedanlığı

Ahameniş (Achaemenian) Pers Hanedanlığı

Ahameniş (Pers) İmparatorluğu

Ahameniş Hanedanlığı MÖ.559-MÖ.330 tarihleri arasında Antik Pers hanedanı olan krallar tarafından kurulmuş ve yönetilmiştir. Hanedan kendi adıyla aynı isimde olan Ahameniş İmparatorluğunu yönetmiştir. Tarih içinde Babil ve Persopolis'i başkent olarak kullanmışlardır. Hanedanın kurucusu Büyük Kiros'dur. Hanedanlık MÖ.330 yılında 3. Darius baştayken Büyük İskender tarafından yıkılmıştır.

Hanedanlığın yönettiği Ahameniş İmparatorluğu, 1. Darius (522-486) ve 1. Xerxes (486-465) döneminde Makedonya ve Libya kadar batıya, Hindistan'daki Beas Nehri kadar doğuya, Kafkas dağları kadar batıya ve Güneyde Basra Körfezi ile Arap Çölüne kadar uzanıyordu.

Osmanlı Padişahları Listesi

Osmanlı İmparatorluğu Padişahlarının Listesi

• Osman Gazi (1299 – 1326)
• Orhan Gazi (1326 – 1359)
• 1. Murad (1359 – 1389)
• Yıldırım Bayezid (1389 – 1402)
• 1. Mehmed (1413 – 1421)
• 2. Murad (1421 – 1451)
• Fatih Sultan Mehmed (1451 – 1481)
• 2. Bayezid (1481 – 1512)
• Yavuz Sultan Selim (1512 – 1520)
• Kanuni Sultan Süleyman (1520 – 1566)
• 2. Selim (1566 – 1574)
• 3. Murad (1574 – 1595)
• 3. Mehmed (1595 – 1603)
• 1. Ahmed (1603 – 1617)
• 1. Mustafa (1617 – 1618 / 1622 – 1623)
• Genç Osman (1618 – 1622)
• 4. Murad (1623 – 1640)
• İbrahim (1640 – 1648)
• 4. Mehmed (1648 – 1687)
• 2. Süleyman (1687 – 1691)
• 2. Ahmed (1691 – 1695)
• 2. Mustafa (1695 – 1703)
• 3. Ahmed (1703 – 1730)
• 1. Mahmud (1730 – 1754)
• 3. Osman (1754 – 1757)
• 3. Mustafa (1757 – 1774)
• 1. Abdülhamid (1774 – 1789)
• 3. Selim (1789 – 1807)
• 4. Mustafa (1807 – 1808)
• 2. Mahmud (1808 – 1839)
• Abdülmecid (1839 – 1861)
• Abdülaziz (1861 – 1876)
• 5. Murad (30 Mayıs 1876 – 31 Ağustos 1876)
• 2. Abdülhamid (1876 – 1909)
• Mehmed Reşad (1909 – 1918)
• Mehmed Vahdeddin (1918 – 1922)